29/08/2009

De glimlach

.


's Ochtends vroeg is ze al bij de tandarts.
Hij kan niets doen, omdat het een week of zes duurt voor het kaakbeen is aangegroeid.
Gelukkig maar, want ze heeft helemaal geen zin in gepruts in haar mond. Sterker nog... ze is er zelfs een beetje panisch voor.
Ze staat op uit de stoel, zonder dat hij iets heeft hoeven doen.

Opgelucht fietst ze naar de IKEA. Daar ligt een paar gordijnen op haar te wachten.
Maar eerst even ontbijten. Haar maag knort...





















In het restaurant zitten tien mensen. Het is een groepje geestelijk gehandicapten met twee begeleiders. Die zitten daar heerlijk te ontbijten. De sfeer is goed. Er wordt veel gelachen en geaaid.
Het tovert een glimlach om haar mond.
Die glimlach gaat er niet meer van af.
Bij de kassa laat een vriendelijke man haar voorgaan: ze kijkt in twee mooie blauwe ogen. Is dat niet Ronald Jan Heyn?
Wat haar treft is de warmte die uit die ogen straalt.
Terwijl hij haar helemaal niet kent.

Onderweg naar huis regent het. Een zachte warme regen.
De glimlach wijkt de gehele dag niet van haar gezicht.

Snap jij het?
Er gebeurt helemaal niets en ze voelt zich er zo warm en vol door.



.

16 comments:

Di Mario said...

Mooie momenten moet je leren voelen.

Love As Always
Di Mario

klaproos said...

ahhhhhhhhhh heerlijk marlou,
dat zijn van die ogenschijnlijk kleine geneurtenissen die je nooit meer vergeet:-)

lekker van genieten hé,
xxx

Aja said...

Het heet dan wel: ik kan vliegen....maar je kan ook nog eens schrijven!!!!

Kus, je zus.

Ibella said...

wat een mooie ervaring.

Liefs Ibella

marjolijn said...

Mooi, ja meis, soms heb je van die dagen.
Dan gaat het gewoon allemaal ook echt goed.
Bewaar die herinnering maar goed.
Fijne zondag.

Lutje said...

Heerlijk, als je een ingesteldheid hebt, dan lijkt de wereld, en zijn de mensen beter voor je.

Fluitenkruid said...

Hoi Marlou,
Wat je uitstraalt krijg je terug..

Ik wil je nog even bedanken voor je lieve reactie. Het raakte me telkens tot tranen toe, zo lief.
groetjes Jannet

Anne said...

soms heb je die momenten, dat je je door het leven gedragen voelt.
heerlijk, hè:))

Han said...

T'ja zo'n kaakbeen hersteld zich net zo langzaam als een gewoon been. Dus neem er de tijd voor. Mooie zon-dag voor vandaag nog!

Dag dag
Han

Leibele said...

Jewel hoor, ik snap het. Soms hoef je helemaal niet te zoeken naar een antwoord maar gewoon blijven genieten.

Lutje said...

Geniet van de mooie momenten, die dagen zijn er zo weinig...

Nienke said...

Het ligt gewoon voor het oprapen!

liefs, Nienke

Liesbeth said...

ikke wel, zoals op een dag als vandaag, de zon die schrijnt, lekker warm, lekker windje, dan is het niet zo moeilijk. Mooi geschreven heb je het weer:)

Han said...

Gaat het een beetje met je kaak?

gerdaYD said...

Ja! Ja en ja, mijn lieve Marlou, hartje van koekebrood maar zo groot dat de hele wereld er wel in passen kan!
En blij voor je, dat je ontsnapt bent aan het mes... hopelijk blijft het zo!
Merciekes schat, voor de centjes, we gaan het mondjesmaat spenderen!
*wink, big smile*
Maak er een supergelukinhethartdagje van hé!

Just Me said...

Dat zijn zalige momenten om te koesteren.

Ik zag juist pas dat je een PRACHTIG liedje van Simply Red aan je blog hebt toegevoegd.